Budowę świątyni i klasztoru na Wzgórzu Panieńskim rozpoczął w roku 1259 książę Bolesław Pobożny, który w tymże roku sprowadził do Gniezna przedstawicieli zakonu. Klasztor w Gnieźnie ufundował na prośbę swojej żony Jolenty – późniejszej błogosławionej. Dzieło budowy zespołu klasztornego dokończył ostatni wielkopolski Piast, król Przemysł II.
W pierwszej kolejności wzniesiono klasztor i oratorium dla sióstr żeńskiej gałęzi zakonu franciszkanów – klarysek. Już niedługo potem do tego oratorium dobudowano kościół franciszkanów. Wnętrza świątyń połączono dopiero w latach 30. XX w. w taki sposób, że dzisiaj dawne oratorium klarysek stanowi boczną nawę kościoła franciszkanów. Natomiast zabudowania klasztoru żeńskiego zostały rozebrane w latach 60. XIX w. Na ich miejscu wzniesiono gmach sądu rejonowego i więzienia. W wyniku historycznych zawirowań, w XIX wieku nastąpiła kasata obu klasztorów. W przeciwieństwie do klarysek, franciszkanie powrócili do Gniezna już po niecałych stu latach i po dziś dzień sprawują opiekę nad zabytkową świątynią. W jej wnętrzach odnajdziemy relikwiarz ze szczątkami bł. Jolenty, do którego przed wiekami przybywali m. in. polscy królowie: Zygmunt Stary i Zygmunt III.
Więcej na www.franciszkanie.gniezno.pl